Voet op Java
Door: Jeanne
Blijf op de hoogte en volg Jeanne
24 Juli 2013 | Indonesië, Pangandaran
Ik begin even met mijn dank voor de reacties. het is erg leuk om die te lezen en de verschillende belevingen ook mee te krijgen, dus dat wordt erg gewaardeerd.
Maar goed, we zijn op Java.
Wat een cultuurchock. Na een groen en rustig Sumatra, zijn we geland in Djakarta. Druk, warm, smog, een miljoenenstad. Heel anders dan in de tijd dat mijn vader in Priok aanmeerde. Toch doet het me wat dat ik nu hier ben. Het eiland waar ruim 66 jaar geleden de van Oldenbarneveld aankwam met duizenden militairen aan boord. Voor veel jongens begon een ongewisse tijd. Waar? Hoe lang? Sommigen zagen het als een avontuur. Ze kwamen in een vreemd land, vreemde taal en eetgewoonten en met een zowel een vijandige als een vriendelijke bevolking.
Maar goed, het leek er niet meer op. Drukke tolwegen, files, hoogbouuw en reclames. Ik vond het niet erg om Djakarta achter ons te laten en koers te zetten naar Bogor. Ook al zo'n drukke stad.
Doel van de stop in Bogor was de botanische tuin, die al stamde uit de 18e eeuw.
En hoe jammer was het dat het 's morgens hoosde van de regen. Met bakken kwam het uit de hemel. Maar 5 man trotseerden we het slechte weer en gingen vol goede moed, met poncho's en plu's op pad.
Meer dan een stoer verhaal hebben we er niet aan ovegehouden. Van de tuinen niet veel kunnen zien en de poncho's bleken tegen dit geweld niet bestand dus het resultaat was een nat pak.
Terwijl in Nederland de mussen van het dak vielen, zat ik te rillen van de kou in de bus. Tsssss.
Op pad naar Garut met onderweg nog steeds veel regen. Vanwege de Ramadan is het zoeken naar een restaurant voor de lunch soms een ware opgave, maar het is gelukkig toch weer gelukt.
Het hotel maakte de verloren dag, want dat was het toch wel een beetje, helemaal goed. Een zwembad met warm bronwater, pilsje aan de kant van het bad, beetje dobberen en erg decadent doen.
Vanochtend weer op tijd op weg helaas. Had nog best een dagje in dit welnessoord willen blijven maar ja.
De tocht naar Pangandarang, waar we nu zitten, was zoals ik me Java had voorgesteld en zoals Pa het moet hebben beleefd. Eindeloze sawa's, met vrouwen aan het wieden en planten. Her en der nog paard en wagen. Een oud dorp bezocht, waar de televisie gevoed wordt door een accu omdat er geen stroom is.
Nog even terugkomen op de Rafflesia; het is een bloem die geen stengel of blad heeft.
Hij doet er bijna een jaar over om van knop tot bloem te komen en bloeit dan een week. Daarna sterft hij af en gaat vreselijk stinken. Het was vrij uniek om dit te kunnen zien.
En dan die kopi Luwak. Tsja, dat is ook een bijzonder verhaal.
De civetkat schijnt de koffieboon lekker te vinden en dan vinden er allerlei procesen plaats in de maag, in combinatie met andere gewassen die gegeten worden.
Bij het uitpoepen is de koffieboon nog in tact maar heeft wel een chemische verandering ondergaan waardoor je er hele bijzondere koffie van kunt maken. En het moet gezegd: die is heerlijk.
Voor 160 euro per kilo, kun je de koffie inslaan, die goed is tegen migraine, depressies, maag- en darmproblemen en noem maar op. Bovendien scrub jeje een perzikhuidje, dus eigenlijk geen geld voor zo'n wonder middel!
De vliegende honden spreken voor zich: Vleermuis maatjeXXL.
Vandaag was een helaas grotendeels verloren dag. Vanwege de erbarmelijke staat van de wegen deden we er veel te lang over om bij een mooi natuurgebied The green canyon te komen. De schoonheid van het gebied, de varanen en het zemmen onder een waterval maakte het amper goed maar...
Net terug van een heerlijk avondje aan het strand. Gezellig gegeten onder een palmboom, pilsje erbij, aangenaam gezelschap. Het leven kan fantastisch zijn.
-
24 Juli 2013 - 19:46
Ina:
Hoi Jeanne en Kees, mooi reisverslag. Prachtig en afzien tegelijk voor jullie. Mooi om te kunnen zien wat je vader heeft gezien en meegemaakt. Hoe vreemd zou dat toen niet allemaal geweest zijn. Veel wisten de mensen toen niet, dat kunnen wij ons niet voorstellen met TV en internet. En ik begrijpmdat het af en toe ook gewoon een strand cq welness vakantie is. Leuke combinatie zo.
Nog veel van dit soort mooie excursies en ik zie uit naar verslagje.
Lieve groet en ook van Rob, Ina -
24 Juli 2013 - 23:19
Maarten:
Je hebt gelijk Jakarta is gewoon een hele drukke stad,heel vervuild ook en je vraagt je af,hoe kan een mens hier leven,maar.......Jakarta is meer dan dat. Vanuit de hele archipel komen de mensen hier naar toe,uiteraard met de hoop hier een beter bestaan op te bouwen en hoewel ze daarin vaak teleurgesteld worden blijven ze door armoede gedwongen hier vaak hangen,echter wel nog steeds hun hele eigen cultuur uitdragend,dat o.a. maakt Jakarta ook vaak tot een fascinerende stad. Zo zijn er nog zo veel meer zaken,die Jakarta de moeite waard maken,maar daar moet je de tijd voor nemen,dus ik zou zeggen,kom nog maar es terug.
Jammer,jammer,dat je door al de regens niet optimaal van ,s land,s plantentuin te Buitenzorg [de vroegere koloniale benaming]kon genieten. Alleen al de allee,na de ingang,met aan weerszijden de oude gigantische kenaribomen,is van een imponerende schoonheid,maar.......nog es weer,om hier optimaal van te kunnen genieten moet het wel droog zijn en helaas daar ontbrak het even aan bij jullie!
Gelukkig,dat jullie van Garut konden genieten en,ik kan me goed voorstellen,dat jullie nog wel even in dit welness oord hadden willen blijven!! Ja Pangandaran is leuk en ontspannen,dat is het eigenlijk altijd wel geweest,ook jaren geleden al,toen ik er voor het eerst kwam en er maar een hotelletje was. Vermoedelijk gaan jullie richting Wonosobo en van daar naar het Dieng plateau. Ik hoop van harte,dat jullie op het plateau goed weer hebben,want dit enigszins mystieke oord met z,n hindu tempels is ook weer prachtig.
Ja soms is reizen ook afzien,maar als je daarna weer op een plek bent waar alle superlatieven niet voldoende zijn om aan te geven hoe je geniet,welnu dan ben je die prut waar je ook door moet ook zo weer vergeten vind je niet?!
Jaren geleden heb ik es met m,n Oom,die hier ook als militair tijdens de politionele acties was, over Java gereisd. Het was altijd z,n wens om nog es terug te gaan,maar tegelijkertijd was hij ook bang om terug te gaan,echter samen met mij durfde hij het uiteindelijk wel aan. Altijd zal me bijblijven hoe geemotioneerd hij was toen we op oost Java op plekken kwamen,waar hij toendertijd gestationeerd was. Er kwam zo veel boven en het leek alsof het nog pas gisteren was,dat hij hier vertoefde. Ik neem aan,dat jullie Vader,s nooit terug zijn geweest,maar hoe bijzonder dan toch,dat jullie ,misschien ook een beetje namens Pa en Pa, hier op dit eiland rondreizen en met behulp van de correspondentie moeten de plekken van toen toch nog wel een beetje te traceren zijn.
Het kilimaat daar is daadwerkelijk een beetje van slag lijkt me ,want normaal gesproken is dit toch echt het droge seizoen,maar goed wellicht hebben jullie vanaf nu alleen nog maar mooi weer. Nog steeds zit er heel veel moois aan te komen en ik kijk dan ook reeds uit naar een volgend verslag.
Het is hier nog steeds alle dagen warm tot zeer warm,maar ik heb de indruk,dat er ook al een soort van gewenning optreedt,want voor zo ver ik het in kan schatten wordt er beduidend minder over de hitte gejammerd dan tijdens de eerste dagen. Verder volop komkommertijd,dus je kunt nog wel even wegblijven hoor. Gaat het goed met de groep als zodanig of hebben zich al subgroepjes gevormd. Heb het goed,neem het allemaal in je op en laat alles van thuis nog maar lekker even waaien,groet van maarten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
