Weer in de 'beschaafde' wereld.

Sjonge jonge, wat een week hebben we weer achter de rug.
Het is wel indrukwekkend allemaal.
Na shygatse vertrokken we met de bus richting mount Everest. Misschien hemelsbreed zo'n 200 km maar we hebben er de hele dag over gedaan. Hobbeldebobbel en klimmen en dalen en op het dak van de wereld (dat is niet overdreven!) een fantastisch uitzicht. De reis was weer adembenemend. Sandra had in Shigatze, waar we met de gelovigen een Kora hebben gelopen, een gebedsmolentje dedraaid voor een helder beeld op de mnt. Everest, en warempel, zo'n 10 km voordat we arriveerden bij het basiskamp zagen we de piek verrijzen tussen de wolken en andere bergen. Een gejuich steeg op in de bus en natuurlijk eruit en fotograferen. Onze reisleider was er al 5 keer geweest en altijd was de Everest verborgen gebleven in de wolken.
Wat een mazzel hadden we weer....dank Sandra!

Aangekomen in het kamp werden we ingedeeld in grote tenten waar we met 5 personen in een grote tent sliepen. Buiten staat dan vrolijk: hotel dit en dat en restaurant etc.
Maar een belevenis was het zeker weer.
Tot laat in de avond stond de Everest te pronken in het bijna volle maanlicht en iedereen voorspelde dat het de volgende ochtend zou regenen, dat deed het immers al weken.

Echter, de gebedsmolenwerking strekte zich uit tot ver in de ochtend. We zijn naar de plaats gegaan waar normaal de expeditie start. Buiten adem kom je dan aan op een bergje waar ook weer gebedsvlaggetjes wapperen en nog steeds buiten adem van het zuurstoftekort word je de adem ontnomen door de pracht van de hoogste berg ter wereld. Toen geloofde ik weer bijna niet dat we daar waren. Zo onwerkelijk.

De hobbelbobbelreis viel ineens mee en we aanvaardden gemoedelijk dezelfde terugreis.
O ja, op de heenreis was vlak vóór ons een bus met toeristen van de weg geraakt door een gebroken vooras. Op een hele gelukkige plaats ( geen afgrond) en naar later bleek alleen wat schaafgewonden.
Dan zit je toch iets minder ontspannen op je stoel kan ik je vertellen.
Maar alle lof voor onze schauffeur Tashi, die heel veilig en behoedzaam reed. Ook in andere opzichten was hij heel zorgzaam en oplettend.

We arriveerden in het smerigste hotel van de hele reis. Brrr. Maar het eten was goed en we hadden een lakenzak en slopen, dus wie zeurt erover.
De Tibetanen zijn niet een heel schoon volkje, en dat is een understatement.
Overigens ga je je normen wel verleggen (je móet wel) en gingen we de openbare toiletten waarderen tussen de 0 en 10, waarbij 10 het smerigst was. Nou, we hadden soms aan die schaal niet genoeg.....

En toen weer zo'n, soms billenknijpende, rit naar de andere kant van de hymalaya.
Landslides worden ze genoemd, wegwerkzaamheden en onmogelijk passeracties. Zo kwamen we bij de grens.
Chinese douane trokken alle tassen open en controleerden boeken en reisgidesn op anti-Chinese plaatjes en vooral kaartjes. Die werden rigoreus uit het boek gescheurd tsss. Verder waren ze uitermate behulpzaam om weer alles in de tas te krijgen en te sluiten.

Na de grens was het een complete metamorfose. Waren we nog maar net een pas overgekomen op 5000 meter, nu bevonden we ons een in sub-tropisch klimaat op 1300 meter. Vochtig, groen, warm en weer adembenemend mooi.
Watervallen van tientallen meters, palmbomen, sawa's met rijst, mooie mensen etc.

We reisden in een typische OV-bus. Zo eentje waar je ook op het dak kunt zitten en waar de schapen normaal ook in meegenomen worden.
De bagage viel steeds tegen mijn ruagleu ning die daardoor naar voren klapte dus erg comfortabel was het niet. Ik was blij dat we het Last Resort bereikte, waar we al werden getrakteerd op een bungyjumpgebeuren. Ik heb héél even getwijfeld, maar niet lang. Ben je gek. Ik ga niet bungyjumpen.
Eentje van de groep heeft het gedaan, petje af.

Wat ik wel heb gedaan is een massage. We dachten, laten we een pittige nemen, die masseuses zijn zo klein en iel, misschien wordt het dan nog wat.
Nou de blauwe plekken staan op mijn kuiten, en niet zo'n kleintjes ook.

Hier laat ik het nu even bij. We zitten in dit hotel drie dagen en ik heb eeb internetvoucher gekocht voor drie dagen dus ik akn m'n lol nog wel op.
Ik begreep dat Koen, Ludo en Sjors bij oom en tante op bezoek gaan. Hoop dat ze het allemaal naar de zin hebben en wens hun ook nog een hele gezellige tijd.

Ik begin toch wel een beetej naar m'n eigen bed en vooral wc te verlangen. Goed teken wel.
Kees en ik hebben het echt fantastisch. Geen twijfel mogelijk. Ik zou het zo weer doen.
Maar daarover later nog een beetje meer.
Xx Kees en Jeanne