Hanoi, stad van scooters en Ho Chi Minh
Door: Jeanne
Blijf op de hoogte en volg Jeanne
19 Juli 2015 | Vietnam, Hanoi
Ik vroeg me gisteravond werkelijk af wat we onszelf aandoen en gelukkig vergeet je het ook weer want anders zou je het waarschijnlijk nooit meer doen. Reizen....
Geradbraakt uit een vliegtuig komen, af en toe een hazenslaapje doen, uren op vliegveld Singapore hangen en vervolgens kom je op je vakantiebestemming aan, biologische klok helemaal in de harriewarrie, bekaf en dan moet je ook nog van alles.
Maar goed we zijn een dag verder, heb lekker geslapen vannacht en inmiddels hebben we het gevoel dat we al dagen hier zijn. Kennisgemaakt met de groep, ook altijd weer spannend en al flink wat gedaan.
De medereizigers zijn zo op het eerste gezicht echt oké. 8 Stellen en 1 soloreiziger.
Gisteravond dus gelijk op pad in een enorm drukke stad, waar ze lak hebben aan stoplichten om over de rechten van een voetganger op een zebrapad nog maar te zwijgen. En alles gaat op de scooter. Complete gezinnen en huishoudens.
De meeste kans om zonder kleerscheuren de overkant te bereiken is, oogcontact maken en doorlopen. Vooral niet aarzelen.
Enfin, vanaf restaurant (heerlijk eten) met de fietstaxi terug en op tijd gaan slapen.
Vanochtend vroeg weer op pad met de cyclo's (een soort riksja's) en op die manier veel van de stad kunnen zien. Een enorme bedrijvigheid op de straat en stoep. Veel kleine bedrijfjes en straatverkopers.
We gingen naar het Mausoleum van Ho Chi Minh. Die man wordt enorm vereerd hier.
Nou hoef je niet voor zijn opgebaarde lichaam naar Hanoi te gaan, maar alles eromheen maakt dat de moeite waard. Al was de rij enorm.
Lastig te schatten maar ik denk wel 1,5 km- 2 km. Net toen we bedachten dat we dit echt niet gingen doen en gedesillusioneerd terugliepen, mochten we van een aardige beambte halverwege invoegen. En toen was het gelukkig nog maar een uur schuifelen en ondertussen met verbazing toekijken wat er allemaal gebeurt.
Je moet uit eerbetoon zwijgen, geen hoed of zonnebril ophebben, geen drinken meenemen en al helemaal geen foto's maken. En ondertussen sturen ouders hun kleine kinderen in de rij naar voren om zich even later opgelucht te herenigen met hun kroost maar dan zijn ze wel een paar meter opgeschoven.
Ho ligt daar mooi opgebaard alsof hij gisteren is overleden en je mag er in rijen van twee omheen lopen. Aan de enorme toestromen van mensen te zien heeft hij veel voor Vietnam betekend. Zelf wilde hij gecremeerd worden en zijn as laten vertrooien op de drie hoogste bergen van Vietnam. Maar die wens is niet geëerbiedigd.
Inmiddels even terug in hotel. Buiten is het erg warm en we moeten nog een beetje acclimatiseren.
Maar de eerste indruk is goed!
Geradbraakt uit een vliegtuig komen, af en toe een hazenslaapje doen, uren op vliegveld Singapore hangen en vervolgens kom je op je vakantiebestemming aan, biologische klok helemaal in de harriewarrie, bekaf en dan moet je ook nog van alles.
Maar goed we zijn een dag verder, heb lekker geslapen vannacht en inmiddels hebben we het gevoel dat we al dagen hier zijn. Kennisgemaakt met de groep, ook altijd weer spannend en al flink wat gedaan.
De medereizigers zijn zo op het eerste gezicht echt oké. 8 Stellen en 1 soloreiziger.
Gisteravond dus gelijk op pad in een enorm drukke stad, waar ze lak hebben aan stoplichten om over de rechten van een voetganger op een zebrapad nog maar te zwijgen. En alles gaat op de scooter. Complete gezinnen en huishoudens.
De meeste kans om zonder kleerscheuren de overkant te bereiken is, oogcontact maken en doorlopen. Vooral niet aarzelen.
Enfin, vanaf restaurant (heerlijk eten) met de fietstaxi terug en op tijd gaan slapen.
Vanochtend vroeg weer op pad met de cyclo's (een soort riksja's) en op die manier veel van de stad kunnen zien. Een enorme bedrijvigheid op de straat en stoep. Veel kleine bedrijfjes en straatverkopers.
We gingen naar het Mausoleum van Ho Chi Minh. Die man wordt enorm vereerd hier.
Nou hoef je niet voor zijn opgebaarde lichaam naar Hanoi te gaan, maar alles eromheen maakt dat de moeite waard. Al was de rij enorm.
Lastig te schatten maar ik denk wel 1,5 km- 2 km. Net toen we bedachten dat we dit echt niet gingen doen en gedesillusioneerd terugliepen, mochten we van een aardige beambte halverwege invoegen. En toen was het gelukkig nog maar een uur schuifelen en ondertussen met verbazing toekijken wat er allemaal gebeurt.
Je moet uit eerbetoon zwijgen, geen hoed of zonnebril ophebben, geen drinken meenemen en al helemaal geen foto's maken. En ondertussen sturen ouders hun kleine kinderen in de rij naar voren om zich even later opgelucht te herenigen met hun kroost maar dan zijn ze wel een paar meter opgeschoven.
Ho ligt daar mooi opgebaard alsof hij gisteren is overleden en je mag er in rijen van twee omheen lopen. Aan de enorme toestromen van mensen te zien heeft hij veel voor Vietnam betekend. Zelf wilde hij gecremeerd worden en zijn as laten vertrooien op de drie hoogste bergen van Vietnam. Maar die wens is niet geëerbiedigd.
Inmiddels even terug in hotel. Buiten is het erg warm en we moeten nog een beetje acclimatiseren.
Maar de eerste indruk is goed!
-
19 Juli 2015 - 14:51
Ina:
wat een andere wereld.... mooie foto's. Kees in de riksja, zag er goed uit. En al die scooters...
al wat opgeknapt van de reis? geen tijd om er bij stil te staan schat i in, gewoon doorgaan
groet uit (nat) Groningen, liefs Ina -
20 Juli 2015 - 03:32
Truus:
Ha Jeanne,
Zo zitten we allemaal in Azië... ! (Zweden was toch ook wel heerlijk!)
Japan is allerlei manieren anders en toch ook weer niet.. De mensen ontzettend beleefd,en ook echt heel aardig, netjes gekleed ( tsjonge zijn mijn armen in mijn toch wel nette zomerjurk niet te bloot?! ), de dames meestal gekleed alsof ze naar een receptie gaan, beeldschone kleine meisjes en ook gewoon een leuk straatfeest in het buurtje van het hotel. En wat een mensen... En de metro.... Ongelooflijk zo groot, uitgebreid en kilometers lopen onder de grond..
We zijn met een leuke groep van 24 studenten van de TU op stap. pieter is mee namens de TU en ik ben voor de lol erbij! Donderdag is de study tour afgelopen en dan reizen we samen nog 10 dagen door.
Liefs, blijf voorzichtig tussen al die acooters!
Truus
-
22 Juli 2015 - 11:35
Emelie:
Bedankt voor je verslag, ik geloof goed dat je daar geen tijd voor hebt. Wat hebben jullie nu al veel meegemaakt. Hoe is het eten daar?
Genietse nog van dit schitterend land, groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
