Even schrikken
Blijf op de hoogte en volg Jeanne
14 Augustus 2015 | Nederland, Groningen
Even schrikken
Dat vooruitzicht van het eigen bed kwam nog even op losse schroeven te staan.
De allerlaatste dag was eigenlijk nog heel aangenaam. 's Ochtends nog gefietst, niet te warm. We hadden de hotelkamer verlengd tot 16.00 uur, dat was wel zo prettig. Dus 's middags nog lekker in het zwembad gehangen en geluncht met Hanny en Berry. Heel gezellig allemaal.
Op het vliegveld vroeg ik zonder al te veel hoop naar andere plekken in het vliegtuig en wonder boven wonder, waren er nog twee op de lange vlucht met extra beenruimte. Weliswaar niet naast elkaar maar wel dezelfde rij. Toch maar doen, want de romantiek wint het niet van 12,5 uur beenruimte ten opzichte van opgevouwen zitten. In het vliegtuig wilde een andere passagier dolgraag met mij ruilen zodat ik, met het gangpad ertussen, toch naast Kees zat. Die andere passagier, waar ik tot halverwege de vlucht engels mee praatte omdat hij hij Australië kwam, bleek bij nadere verkenning een geëmigreerde Veendammer te zijn. Hij was blij omdat hij zijn hoofd tegen de zijkant kon laten rusten en minder last van karretjes had.
Het was inderdaad veel prettiger dan de heenvlucht en we kwamen minder brak aan in Amsterdam.
Voor Berry en Hanny liep het minder gunstig. Berry moest vlak voor de stap in het vliegtuig overgeven en dan mag je niet mee. Een steward had dat gezien. Hij moest zich eerst medisch laten onderzoeken. Het schijnt zo te zijn dat wanneer iemand binnen twee uur na de start ziek wordt in het vliegtuig, ze dan rechtsomkeert moeten maken. Hij heeft nog 7 keer overgegeven maar de volgende dag waren zij gelukkig ook weer thuis.
Koen haalde ons van het station en er was niets aan het handje. Tot 2 uur.... Toen voelde ik me niet zo lekker en ging even naar bed. Alleen ik wilde maar niet warm worden. Joggingpak, twee dekbedden en nog steeds rillend van de kou. 39.1 koorts.
Tegen half 7 toch maar de dokterspost gebeld en via de avonddokter belandde ik op de spoedpoli van het UMCG. Ze waren toch bang voor malaria of dengue. Arme Kees, die ook wel aan een bed toewas en nu met mij aan het wachten was in het ziekenhuis. Koen kwam hem gelukkig aflossen en om half 1 's nachts waren we weer thuis. Eerste diagnose, geen malaria. Straks moet ik weer terug voor de uitslag van de denguetest en herhalen ze de malariaproef. De koorts is gelukkig weg, maar ik voel me nog niet jofel. Hoop dat ik niet het verkeerde aandenken aan deze reis heb meegnomen.
Vast niet. Het loopt wel los.
Al met al was het weer een boeiende en mooie ervaring, Cambodja en Vietnam. Met culturele hoogtepunten maar ook dieptepunten uit de recente geschiedenis.
Tot de volgende reis.
Einde blog
Dat vooruitzicht van het eigen bed kwam nog even op losse schroeven te staan.
De allerlaatste dag was eigenlijk nog heel aangenaam. 's Ochtends nog gefietst, niet te warm. We hadden de hotelkamer verlengd tot 16.00 uur, dat was wel zo prettig. Dus 's middags nog lekker in het zwembad gehangen en geluncht met Hanny en Berry. Heel gezellig allemaal.
Op het vliegveld vroeg ik zonder al te veel hoop naar andere plekken in het vliegtuig en wonder boven wonder, waren er nog twee op de lange vlucht met extra beenruimte. Weliswaar niet naast elkaar maar wel dezelfde rij. Toch maar doen, want de romantiek wint het niet van 12,5 uur beenruimte ten opzichte van opgevouwen zitten. In het vliegtuig wilde een andere passagier dolgraag met mij ruilen zodat ik, met het gangpad ertussen, toch naast Kees zat. Die andere passagier, waar ik tot halverwege de vlucht engels mee praatte omdat hij hij Australië kwam, bleek bij nadere verkenning een geëmigreerde Veendammer te zijn. Hij was blij omdat hij zijn hoofd tegen de zijkant kon laten rusten en minder last van karretjes had.
Het was inderdaad veel prettiger dan de heenvlucht en we kwamen minder brak aan in Amsterdam.
Voor Berry en Hanny liep het minder gunstig. Berry moest vlak voor de stap in het vliegtuig overgeven en dan mag je niet mee. Een steward had dat gezien. Hij moest zich eerst medisch laten onderzoeken. Het schijnt zo te zijn dat wanneer iemand binnen twee uur na de start ziek wordt in het vliegtuig, ze dan rechtsomkeert moeten maken. Hij heeft nog 7 keer overgegeven maar de volgende dag waren zij gelukkig ook weer thuis.
Koen haalde ons van het station en er was niets aan het handje. Tot 2 uur.... Toen voelde ik me niet zo lekker en ging even naar bed. Alleen ik wilde maar niet warm worden. Joggingpak, twee dekbedden en nog steeds rillend van de kou. 39.1 koorts.
Tegen half 7 toch maar de dokterspost gebeld en via de avonddokter belandde ik op de spoedpoli van het UMCG. Ze waren toch bang voor malaria of dengue. Arme Kees, die ook wel aan een bed toewas en nu met mij aan het wachten was in het ziekenhuis. Koen kwam hem gelukkig aflossen en om half 1 's nachts waren we weer thuis. Eerste diagnose, geen malaria. Straks moet ik weer terug voor de uitslag van de denguetest en herhalen ze de malariaproef. De koorts is gelukkig weg, maar ik voel me nog niet jofel. Hoop dat ik niet het verkeerde aandenken aan deze reis heb meegnomen.
Vast niet. Het loopt wel los.
Al met al was het weer een boeiende en mooie ervaring, Cambodja en Vietnam. Met culturele hoogtepunten maar ook dieptepunten uit de recente geschiedenis.
Tot de volgende reis.
Einde blog
-
14 Augustus 2015 - 08:31
Marcel:
Welkom thuis en wat een leuke verslagen schrijf je toch altijd. Hoop dat je gauw weer beter bent en de energie om met ons de avonturen te delen -
14 Augustus 2015 - 09:00
Emelie:
Ik vind het knap Jeanne. Toch nog verslagen schrijven in een mindere conditie tijdens en aan het eind van de reis. Ik word al moe als ik de verslagen lees, fijn dat het nu weer beter gaat en hoop dat jullie nog lang kunnen nagenieten van deze mooie reis -
14 Augustus 2015 - 17:49
Truus:
Poeh... Jeanne, dat is vermoeiend zeg, om na zo'n lange reis niet fijn thuis te kunnen komen. Ik weet er inmiddels alles van na Japan...
Ben ook beroerd geworden in het vliegtuig, al hebben de anderen er gelukkig niets van gemerkt. Na ruim 1,5 week trekt de misselijkheid een beetje weg... Misschien toch een of ander tropisch virusje...
Knap maar lekker op en geniet van thuiszijn, want dat is na zo'n reis verrukkelijk!
Dank je wel voor je mooie verslagen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
