Cambodja; Phnom Penh

Om 7 uur vertrok de sneldienst naar Phnom Penh. Onderweg was er genoeg te zien op de machtig grote Mekong rivier en aan de oevers. hoeveel koeien ik niet gewassen heb zien worden!
Na afhandeling van de formaliteiten aan de twee grensposten, voeren we richting Phnom Penh.
Vroeg in de middag checkten we in. En gelijk op pad naar het paleis van de koning. Die bewust vrijgezel is gebleven. De geruchten gaan dat hij homoseksueel is, maar die zijn uiteraard niet bevestigd. Het wordt wel een probleem straks wie de troonopvolger gaat worden.
Het is hier in PP weer erg warm en vochtig, dus vermoeiend weer. Na het paleis moesten we dan ook eerst gestrekt voordat we PP verder konden verkennen. Je merkt hier nog meer dan in Vietnam de Franse invloeden. Veel boulevards met franse namen en de menukaarten zijn naast in het engels ook altijd in het frans vertaald. Het is aanmerkelijk duurder dan Vietnam en alles gaat hier in US dollar. En er rijden veel meer auto's dan in Vietnam (die daar onbetaalbaar zijn) terwijl het land armoediger aandoet.
De top 3 doodsoorzaken zijn verkeersslachtoffers, HIV en derde is landmijnen.
Er is hier nog veel sekstoerisme en het is opvallend hoeveel alleenreizende mannen je hier in PP ziet. Nou is niet elke man die alleen aan een tafeltje zijn maaltijd nuttigt gelijk een sekstoerist, maar je ziet het hier wel heel veel.

Vanochtend zijn we in alle vroegte naar de Killing Fields gegaan. Een monument voor een heel erg zwarte bladzijde uit de geschiedenis van Cambodja.
Er schijnen meer dan 150 van dit soort Killing fields te zijn in Cambodja en het verhaal is even gruwelijk als de beelden die je daar en in het gevangenismuseum kunt zien.
Er is een Stupa met 8000 schedels, gerangschikt op leeftijd, geslacht en doodsoorzaak. Dit is het monument voor de slachtoffers.
Bij de massagraven staan bordjes: "don't step on bone". Je ziet nog overal de stille getuigen van de gruwelijkheden. Erg indrukwekkend. En dan te beseffen dat het nog maar heel kort geleden is. Tussen 1975 en 1979 heeft Pol Pot hier huisgehouden. 2 miljoen slachtoffers zijn er gemaakt en iedereen in Cambodja heeft wel familie verloren.
Bij de gevangenis vertoonden ze een film waarin 2 overlevenden en een wachter hun verhaal vertelden. Allen slachtoffer van het regime. Niemand wist waarom hij naar de gevangenis moest. Ze werden gemarteld tot ze toegaven spion van de CIA te zijn of anderszins tegen het regime. Daarna werden ze vermoord in de killing fields.
Het is ook niet voor niets dat Killing fields een begrip is dat bijna iedereen kent.

Morgen gaan we alweer naar de allerlaatste stop van deze reis. Siem Reap, De Angkor Wat.
Ik hoop dat ik nog het laatste restje energie uit mezelf kan persen want dat schijnt wel de moeite waard te zijn.
Hanoi lijkt alweer zo lang achter ons.... ongelooflijk hoeveel we zien en doen hier.
Het schijnt overigens dat de toeristen die een week na ons naar Halong baai wilden dat niet konden vanwege de overstromingen. Had ik toch wel heel erg gevonden...


NB voor Arie en Jan: Kees heeft een ijsvogeltje gespot en ik heb 'm 'genomen'! Was heel ver weg en geen teletoeter bij me dus niet scherp. Verder valt hier niet veel te vogelen;-(