Saigon

Ho Chi Minh city.
De eerste ochtend vroeg uit de veren voor weer een cyclo-tour door Saigon. Hoewel het hier veel drukker is dan in Hanoi, is het toch gemakkelijker om aan het verkeer deel te nemen. Er zijn zowaar stoplichten waar de meesten zich aan houden. Maar af en toe waan je je in een Bond achtervolgingsscene, zo snel razen de scooters en taxi's je links en rechts voorbij.

Onderweg maakten we een aantal stops en we hadden de mazzel om in een Boeddhistische tempel een ritueel mee te maken en in een andere tempel een Chinese drakendans. Echt mazzel.

En dan de markt in de Chinese wijk. Ik had bedacht dat nieuw ondergoed kopen, efficiënter was dan in het hotel laten wassen. Dus dat was mijn queeste. Je weet niet wat je ziet in zo'n markt. Hele afdelingen tassen, hoeden, ondergoed, keukenspul etc etc. En mijn queeste is geslaagd.

Gistermiddag wilden Kees en ik fietsen huren, maar we hadden net zo goed kunnen vragen of we retour naar Mars konden, zo vreemd werden we aangekeken. Waarschijnlijk beschouwen ze hier fietsen als pure zelfmoord en verhuren ze alleen maar scooters. Tsja, en dat leek ons eerder een kamikazeactie.

De Fransen hebben deze stad groot gemaakt en dat is nog goed te zien aan de brede boulevards, het postkantoor en de Notre dame, die overigens geen overeenkomst vertoont met de ND in Paris, maar sois....

In de mooie parken zie je optredens sportattributen en andere ontspanning. Vooral na zonsondergang komt het park tot leven. Muziek, sport, alle bankjes bezet.
In de backpackerswijk lekker gegeten en het is niet moeilijk om op tijd naar bed te gaan, zo moe....

Vanochtend stond de bus om 7 uur klaar. Voordat we de stad uit waren passeerden we honderden meters file van scooters en brommers. Zover het oog reikte. Zoveel helmen heb ik nog nooit bij elkaar geien! De bus ging gelukkig de andere kant op, de stad uit en bracht ons naar het tunnelnetwerk van Cu Chi. Dat was in de zestiger jaren een uitgestrekt verzetsbolwerk van de Vietcong in deze provincie. Ik heb een klein, zelfs verbreed stukje, gebukt gelopen en dat vond ik al beangstigend. Er is een stelsel van 220 km gegraven op verschillende diepten en ze waren zeer inventief om de vijand buiten de tunnels te houden.
Daarna reden we door naar Tay Ninh, het centrum van één van de meest intrigerende sektes in Vietnam, de Cao Dai-sekte. Na Boeddhisme en christendom is dit de derde 'religie' in zuid-Vietnam. De kathedraal is een opvallend gebouw, dat het midden houdt tussen een suikerzoete, extravagante rococo-kerk en een fantasiegebouw uit de Efteling. We hebben een dienst meegemaakt en het was erg gedisciplineerd allemaal.

Vanavond de laatste avond in Saigon. Morgen gaan we nog naar de Mekong-delta en dan richting Cambodja.
De dagen vliegen nu echt voorbij......
Aangzien we een jarige in de groep hebben , werden we door Djoser getrakteerd op een heuse vietnames taart, mmmmmm.