Verder naar het zuiden

In Huė hadden we een geweldig hotel, helaas maar voor één nacht. Op de weg ernaar toe hebben we een prachtige koninklijke tombe bezocht en een boottocht gemaakt. Ook daarvan was de bestemming een pagode en een tempel.
Ach, en toen werd ons aanbevolen om een traditionele avond met eten en muziek te beleven. Bleek dat ons groepje van 8 de enige gasten waren van die avond. We kregen mooie kleding aan, er werd een koningspaar benoemd en er werd muziek voor ons gemaakt. We voelden ons inderdaad koninklijk.
Volendam op z'n Vietnamees zullen we maar zeggen.
Maar...het eten was heerlijk en bovendien prachtig versierd. Ik had deze avond niet willen missen...

De volgende ochtend hadden we de citadel kunnen bezoeken maar onder het mom van:je kunt niet alles zien, hebben we tot 7 uur uitgeslapen.....

De route werd vervolgd naar het zuiden. Het gebied van de Cham.
Soms betaal je entree voor iets waarvan je denkt.... was dit het nou en soms betaal je een habbekrats voor een prachtig complex. Zo ook Marble Montain. Een complex met pagoden, tempels en grotten. Heel erg prachtig.
En je kon er marmeren souvenirs kopen, maar dat zei de naam al.

Onze gids Kwie maakte ons helemaal enthousiast voor Hoi An, een historisch stadje en werelderfgoed.

Prima hotel, inclusief zwembad (waar ik nu lig te typen) en inderdaad een mooi stadje,
totdat het avond wordt. Mijn hemel, wat een toeristische attractie is dit.
Aangezien de temperatuur hier s' avonds nog met gemak boven de 30 uitkomt en iedereen behoorlijk moe was, werd de stadswandeling niet door iedereen enthousiast ontvangen. Het leek wel Ikea op paasmaandag, maar dan drukker.

Toen we ongeveer wisten wat we de volgende dag zouden kunnen bezoeken koos iedereen z'n eigen weg dan wel restaurantje en vervolgens het bed.

Voor mij ging nl. om kwart over 4 de wekker. Voor een bezoek aan My Son, een tempelcomplex uit de 10e en 11e eeuw.
We zouden er om 6 uur zijn en onderweg de zon zien opkomen.
Dat lukte ook wel als je het geluk had om een beetje uit het raampje te kunnen kijken van het busje waar we met z'n 17en inzaten. Nou zijn Vietnamese busjes misschien berekend op 17 Vietnamese maatjes, maar niet op de gemiddelde nederlandse afmetingen. Helaas moesten we onderweg 2 passagiers laten staan die ze er eigenlijk ook nog in hadden willen proppen.

Maar goed, de thuisblijvers (o.a. Kees) hadden dit keer gelijk gekregen hoewel de ruïnes de moeite van het bekijken wel waard waren en je weer een verhaal hebt. Dat dan weer wel...

Vanmiddag dus dat werelderfgoed bekeken en het was dankzij de hitte (36 graden, je kunt er bijna niet tegen drinken) erg rustig in de oude stad. En hebben we een aantal prachtige dingen gezien.
Het mooiste was eigenlijk nog de overdekte markt waar het er nog authentiek vietnamees aan toeging en niet toeristisch was.

Morgenochtend om 8 uur op de fiets, vanavond vroeg het mandje in. Ben wel toe aan een beetje slaap.